prawo do czegoś

См. также в других словарях:

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• prawo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. prawowie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} całość obowiązujących, ustalonych przepisami norm i reguł porządkujących życie w społeczeństwie, określających to, co dozwolone, a… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prawo- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwsza część wyrazów złożonych: {{/stl 7}}a) {{/stl 13}}{{stl 7}}przymiotników, w których wyraża sens związku z prawą stroną czegoś (także ciała człowieka), lub ruchu w prawo, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}prawostronny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bierne prawo wyborcze — {{/stl 13}}{{stl 7}} prawna możliwość bycia wybranym do czegoś, reprezentowania grupy wyborców {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… …   Słownik języka polskiego

• abonament — m IV, D. u, Ms. abonamentncie; lm M. y «prawo korzystania z czegoś lub otrzymania czegoś w określonym czasie na zasadzie opłaty z góry; dowód stwierdzający to prawo; stała, regularna opłata za prawo użytkowania czegoś» Abonament teatralny,… …   Słownik języka polskiego

• uzurpować — ndk a. dk IV, uzurpowaćpuję, uzurpowaćpujesz, uzurpowaćpuj, uzurpowaćował, uzurpowaćowany «bezprawnie zagarniać, zagarnąć władzę, przywłaszczać, przywłaszczyć sobie prawo do czegoś; rościć niesłuszne pretensje do czegoś» Uzurpować sobie prawo do… …   Słownik języka polskiego

• ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść …   Słownik języka polskiego

• moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy …   Słownik języka polskiego

• zyskać — dk I, zyskaćam, zyskaćasz, zyskaćają, zyskaćaj, zyskaćał, zyskaćany zyskiwać ndk VIIIb, zyskaćkuję, zyskaćkujesz, zyskaćkuj, zyskaćiwał, zyskaćiwany 1. «osiągnąć z czegoś zysk, korzyść, otrzymać coś w zysku; zarobić, skorzystać» Zyskać na jakiejś …   Słownik języka polskiego

• rościć — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ndk VIIb, roszczę, rościćci, rościćrość {{/stl 8}}{{stl 7}} zgłaszać pretensje, prawo do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rościć prawo do spadku. Rościć pretensje do czegoś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień